Değerlerimiz, bütün yaşamımız boyunca kazandığımız unsurlardır. Değerlerimizi önce anne babadan alır, sonra okuldan, sonra da yaşadığımız sosyal çevreden alırız.
Aslında değerlerimiz için yaşarız çoğu zaman. Toplumda, kimi zaman verdiğimiz kararda, kimi zaman yapacağımız işte değerlerimizle karar veririz. Bizim için en az namus kadar, vatan kadar önemlidir. Eskiden babalarımız eve gelince ayağa kalkmamız, evdeki fotoğraf albümlerimizi sadece mahrem kişilere göstermemiz, annelerimizin akşam yaptığı yemeği, sırf kokusu gitmiştir, hakkı vardır diye komşulara yemek ikramı…
sayısız çoğaltabiliriz bunları…
Ancak son yıllarda toplamsal değerlerimize karşı adeta suikast girişimi var. Evet tam anlamıyla suikast girişimi. Bunu bazen tv kanalı yoluyla, bazen de sosyal medya yoluyla yapıyorlar. İzlediğimiz tv programları bizim en başta aile değerlerimize kursun sıkmaktadır. Evlilik programlarında maddiyat ve şekil ön plana çıkarılarak aslında ailenin tamamen maddeleştirilmesi vurgulanır.
Eskiden Türk filmleri aile olmayı öğretirdi şimdi aile yıkmayı, çapraz ilişkileri, yasak aşkları öğretiyor…
Gelelim sosyal medyaya, artık her şeyimizi paylaşır olduk. Eskiden sadece ailelerimizin gördüğü evlilik albümlerimizi bile…
Eşimizle, ailenizle buluştuğumuz o özel anları… Eskiden özel albümlerimiz evin ön özel köşesinde saklanırdı, şimdi facebookta… Gerçi şimdi özel anlayışımızda değişti…
Sanki paylaşmazsak bir eksik varmış gibi hissediyoruz
Maalesef son günlerde artan şehit haberleri, ardı ardına gelen patlama haberleri maalesef hepimizi derinden üzüyor. Twitterde facebookta hashtag kampanyaları ile vatan kurtarıyoruz. Hükumete sallıyor, milli yaslar ilan edilsin istiyoruz. Elbette isteyelim, bence de olmalı. Ancak bizim gönlümüzde manevi yas olmadığı sürece bayraklar yarıya inmiş neye yarar…
Akşamdan sabaha unuttuğumuz dertlerimiz bizim davamız olmaz. Yaşadığımız gerçekler bize bir acıklı bir sinema filmi etkisi kadar etki bırakıyorsa kendimizi sorgulamalıyız?
Kısacası dostlar, değerlerimiz gittikçe değersizleşiyor.
Çabuk unutuyoruz, çabuk vazgeçiyor, çabuk alışıyoruz. Dün yaşadığımız üzüntüleri bugün futbol eleştirilerimizle, sevinçlerimizle unutuyoruz…
20 yıl önce ailemizden aldığımız değerleri, değersizleştirmeye devam edersek değersiz bir nesil, kaybeden bir nesil çokta uzak değil…
Silkelenelim ve kendimize gelelim.
Yazıyı üzerinize alınabilirsiniz… Bir kardeşiniz olarak bende üzerime alınarak alınarak ve kendimi sorgulayarak yazdım.
Vesselam
22.02.2016
Yazıyla mini bir değerlendirme anketi için: www.ugoktekinanket.tk
Son Yorumlar