“Hiçbir şey hakkında: “Ben yarın mutlaka şu işi yapacağım” deme. Ancak: “İnşallah; Allah izin verirse yapacağım” de. Bunu söylemeyi unuttuğun zaman Rabbini hatırla ve: “Umarım ki Rabbim beni bundan daha yakın bir vakitte dosdoğru ve güzel bir başarıya eriştirir” de.
Kehf Suresi 23-24
Yine hikmet dolu bir hikaye ile huzurlarınızdayım
Tabi mesele hayata hikmet dolu nazarla bakabilmekte. Yoksa hikmeti görmeyen göz mercek olmaktan öteye gidemez.
Yaklaşık iki yıl önceydi..
Rabbim bize bir ev nasip etmişti. Uzun zamandır almayı planladığımız evin sahibi olduktan sonra içinde peyder pey düzenlemeler yapmaya başlamıştık. Geçen yaz başında itibaren ise hanım balkona sedir istiyordu. Biraz benim ihmalkarlığım, biraz salgın süreci, biraz da kış ayları vb gibi sebeplerden dolayı balkon sediri işine girememiştik.
Hatta geçen yaz sonunda bir usta ölçüsünü bile almıştı, bu sefer olacak galiba demiştik ama yine bir şekilde o usta o işe fiyat vermeyip, yoğunluğundan dolayı yapamamıştı. Anlayacağınız yine olmamıştı. Bu kış sonunda bu işi yapmalıydık, yaza mutlaka balkonda oturmalıyız artık diyorduk.
İş yılan hikayesine dönmüştü artık..
Yaklaşık iki aylık süreçte bir kaç mobilyacıdan sonra bu işi bir arkadaşımızın tanıdığına verdik. Bayram sonrası teslim edecek ve bizde artık baharda balkonda keyif yapacaktık.
İşi verdik, 20-25 gün gibi sürede dün akşam itibariyle de teslim edildi. Ve bugün itibariyle ısınan havayla balkona çıkmak istediğimde gördüğüme inanamadım..
Adeta bir anda dondum kaldım. Allah-u Ekber..
Anne güvercin balkonda ki çiçek saksısının dibine yumurtasını bırakmış, üzerinde duruyor, baba güvercin ise balkonun tam ortasında nöbet tutuyor. Tabi göz göze geldik, kapalı kapının ardından.. Akşamdan kurduğumuz hayallerde “Allah izin verirse” dememişiz onu anladım.
Ve dedim ki “Rabbim ol demedi, izin vermedi. Oturabilirsiniz demedi, benim iznim olmadan kendi evinizin bile balkonuna çıkamazsınız..” dedi.
Biz, neyi ne kadar planlarsak planlayalım, hayat, bize yön veren Rabbimizin elindedir. O güvercinlere orayı yuva yaptıran Rabbim, dilemedi bizim orada oturmamızı. Mülkün kendisinin olduğunu hatırlattı. Bize ait olduğunu iddia ettiğimiz yerlere çıkamayacağımızı, o dilemezse adım dahi atamayacağımızı öğretti. O’nun hikmetinden sual olunmaz.
Allah’ın izni bile olmadan nefes alamayan bizler işlerimizi planlarken bazen Allah’ın iznini unutuyor “İnşallah” demiyoruz. Biz bir süre daha balkonda oturmanın keyfini yaşayamayacağız ama bu olayla bir kez daha öğrendik ki “Allah izin vermeden evimizde balkona bile çıkamayız.. Allah isterse yarattığı bir canlıyla kulunu imtihan eder. Yuvasını, yine kendi mülkü üzerinde inşa eder. Çünkü mal da, mülkte, nefeste, hakikatte bizi yoktan var edenindir.
Hep Düşünür Bazen Yazar
14.05.2022
Son Yorumlar