Ramazan ayının gelmesiyle birlikte toplumumuzda akraba ziyareti kavramı artıyor. Kalabalık ailelerde neredeyse ramazan ayı süresince her iftarda birlikte olunuyor. Belki ramazan ayı dışında toplamda sadece bir kaç kez karşılaştığımız akrabalarımızla kısacaık bir ayda çok kez karşılaşabiliyoruz.
Dün akşam benim için büyük bir akşamdı. Tüm aile kadrosu ailemizin en büyüklerinin evinde idik. Dört halam ve ailesi, amcam ve ailesi ve bizim aile olmak üzere yaklaşık otuz kişi ile birlikte iftara dedemlerin bahçe evine gittik. Günlerdir yağan yağmurun getirmiş olduğu suların şırıltısı eşliğinde koskoca aile iftar saatine dakikalar kala sofranın etrafında doğayı izleyerek uzaklardan, çevre köylerden gelecek olan ezan sesini dinledik.
Kalabalık aile iftarları çok curcunalı oluyor, kimin ne yaptığı belli olmuyor pek ama sohbet muhabbet çok eşsiz oluyor. İftardan sonra bahçe evinin balkonunda kurbağa ve su sesi eşliğinde çay keyfine diyecek yok zaten.
Aile büyükleri teravih namazına gittiklerinde bizlerde çoluk çocuk köy yoluna doğru karanlıkta yürüdük, koştuk. Şehirde isteyipte yapamadığımız davranışları sergiledik. Çığlıklar attık… Avazım çıktuğı kadar bağırdık… Adeta 6-7 yaşlarında çamurlu alanlarda top oynarken “Aliii topu buraya atsanaaaaa. Hadi aliii, at oğlum şu golüüüüüü….” dercesine bağırdım.
Ne güzel bir akşamdı…
Dedemlerin mutluluğuna diyecek yoktu. Dün akşam dışında iki kişi olarak hayatlarına yapayalnız sürdüren dedem babaannem bu gece çok mutuydular.
Gece saat geceyarısını gösterirken istemeyerek de olsak kalktık. Bindik arabalarımıza ve yine gürültülü şehrimize geldik….
Bu akşamda bir kaç halamla, başka bir halama iftara gideceğim… Eminim orasıda güzel olacak… Şimdiden bana hayırlı iftarlar :)
Son Yorumlar